Studeren in Marrakesh was voor mij een
leerrijke en aangename ervaring. Voor ik begin met het beschrijven van mijn
verblijf moet ik vermelden dat ik zelf Marokkaans ben. Dat neemt echter niet
weg dat ik mijn vaderland op een volledig andere manier heb leren kennen.
Wanneer je in een educatieve context wordt geplaatst, kom je een zeer ander
publiek tegen dan in de zomer aan het strand.
Het eerste wat vermeldingswaardig is, is de
enorm warme ontvangst aan de gastuniversiteit. Gedurende de gehele periode waren
wij prioriteit voor onze proffen. Er werd op alle vlakken rekening gehouden met
ons, op vlak van schema, inhoud van de lessen enzovoort. We werden zeer goed
behandeld en het enige wat daar tegenover stond is dat er verwacht werd dat we
ons best deden. We werden voortdurend aangezet om het onderste uit de kan te
halen en onze grenzen te verleggen. Dat had als resultaat dat ons niveau van
Arabisch sterk in de lift zat.
Aan mensen die geen Arabische achtergrond
hebben of voor het eerst in een Arabisch land zijn geef ik hetzelfde advies als
aan elke reis. Wees op je hoede en gebruik je gezond verstand. Ik vind
persoonlijk dat je het zelf aanvoelt wanneer een persoon te vertrouwen is en
wanneer deze beter vermeden kan worden. Wel zou ik graag benadrukken om de
angst voor het onbekende niet te laten overheersen. Ik heb namelijk zeer veel
aangename en oprechte mensen ontmoet en dat was misschien nooit zo geweest als
ik niet openstond voor bepaalde dingen. De Arabische cultuur is nu eenmaal verwelkomend
en gastvrij.
Marokko
is een moslimland maar in een stad als Marrakesh ligt de tolerantiegraad een
stuk hoger dan in andere gebieden. Toeristen dragen hun eigen kleding en de
lokale bevolking kijkt er niet (altijd) van op. Wel is het mijn advies om de
normen en waarden zo veel mogelijk te respecteren en zeker niet te provoceren.
Wanneer men een bepaalde cultuur op een nette manier benadert (dit geldt voor
alles: eten, kleding, kunst enzovoort) wordt er wederzijds respect gecreëerd.
Stel een vraag aan de taxichauffeur over de geschiedenis van de stad of over
het plaatselijk gerecht Tangija bijvoorbeeld en het wordt duidelijk wat ik
bedoel. De doorsnee Marokkaan is trots op zijn land en nog trotser op de
interesse van anderen erin.
De laatste tip die ik wil meegeven, en die
geldt voor alle bestemmingen, is geduld. Geduld is de sleutel tot een
succesvolle Erasmuservaring. Je bevindt je in een volledig andere omgeving met
andere mensen dan je gewoon bent. Dat vraagt geduld. Je mag ook niet vergeten
dat culturen soms hard verschillen. Iets wat in de Vlaamse cultuur ondenkbaar
is, kan in een andere cultuur doodnormaal zijn en vice versa. De kunst is dan
om een andere bril op te zetten, bekijk het vanuit een ander perspectief.
Wanneer je in staat bent om jezelf in iemand anders’ schoenen te plaatsen, leer
je het meest en dat is uiteindelijk het doel van het hele programma; kennis
opdoen.
